İzmir’im korkuyorum!

Gençliğimin en anlamlı yıllarının geçtiği İzmir! 

Hayat yolunun en önemli kilometrelerini katettiğim İzmir! 

Hayata dair bana okul olan İzmir! 

Bir gelip dört olduğum ev kurduğum ev olduğum İzmir! 

Dayak yediğim, dayak attığım, kovaladığım, kovalandığım, kavgalarımın şehri İzmir! 

Bir Karadeniz uşağı olarak, ‘’Efe nedir?” “kime Efe denir?” öğrendiğim, ‘’Efe duruşlu yiğitleri”ni tanıdığım, İzmir! 

Ayak basmadığım kaldırımı, afiş asmadığım sokağı olmayan, İzmir! 

Doğduğum topraklardan daha fazla ömrümün geçtiği, İzmir! 

Senin için çok korkuyorum, İzmir! 

Evet, kavga ederdik sokaklarında solcularla, sağı olsun solu olsun bir delikanlılık vardı kavgalarımızda, asla arkadan vurmazdık, yanında kadını olana ilişmezdik, delikanlıcaydı kavgalarımız! 

Kavga ederdik, ama Atatürk Stadı’nda Türkiye Avusturya maçında Mustafa Denizli’nin kornerden attığı gole sağcısı solcusu beraber sevinirdik! 

Senin için çok korkuyorum, izmir! 

Burhan Özfatura belediye başkanı seçildiğinde, biz çok sevinmiştik solcular çok üzülmüştü. 

Sonrasında Sayın Yüksel Çakmur belediye başkanlığını kazandığında biz üzülmüştük, solcular sevinmişti ama biz korkmamıştık. 

Soldan seçilip İzmir belediye başkanı olan merhum Ahmet Piriştina’nın ölümüne, ben de gözyaşı dökmüştüm! 

Ne zaman, CHP’li Belediye Başkanı Sayın Aziz Kocaoğlu ile karşılaşsam, selamlaşmadan geçmedim, kendileri de hal hatır sormadan geçmemiştir! 

Evet, senin bir başka duruşun, bir başka bakışın vardır, İzmir! 

Sen, bundan tam 100 yıl öncesinde (15 Mayıs 1919) işgalin en acısını yaşadın! 

İşte, o acı işgalin, hani Al Bayrağımızın üzerine basma alçaklığını gösteren Yunan işgalinin 100.yılında ben senin için çok ama çok korkuyorum! 

Şimdi ben, Alsancak Kordon’da Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün kaldığı evin önünde oturdum ve Karşıyaka’yı seyrederken içim daralıyor! 

Önümden CHP İP seçim arabaları geçiyor! 

Duvarlarda meclis üyesi adaylarının resimleri! 

Avazım çıktığı kadar bağırmak istiyorum ‘’İzmir bu sefer yapma, ne olur yapma!’’ diye bağırmak istiyorum, bağıramıyorum! 

Tam da en acı günlerin yüzüncü yılında! 

Şimdi seni, Al Bayrağımızı indirip yakan, Al Bayrağımızın yerine paçavraları asanlar mı yönetecek İzmir’im? 

Ellerinde PKK YPG PYD makbuzları olan katiller, esnafından vergi mi toplayacak? 

Cumhuriyet Bayramı’nın en güzel kutlamalarının yapıldığı Cumhuriyet Meydanında terör örgütlerinin kutlamaları mı olacak? 

Ah, İzmir’im! 

Hain hainliğini yapacak da ya, şu İP’e ne demeli? 

Ne adına,  PKK PYD YPG’lilerle kol kola girdiler? 

Tam da işgalin 100.yılında, bu pis bir plan! 

Gör, bu pis planı da 9 Eylül ruhun galip gelsin, ne olur İzmir! 

Göster şu Efe duruşunu! 

Çaka Bey için, yüz yıl önce senin için şehit olan Süleyman Fethi Bey, Hasan Tahsin için, kalk ayağa İzmir! 

Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün posterini ayağının altında çiğneyip, eli kanlı terör örgütünün başının resimlerini sallayanlara fırsat verme İzmir! 

Tam kalkacaktım ki, Sayın Nihat Zeybekçi Bey geldi koluma girdi, ‘’Hazır ol, işgalin 100.yılında beraberce İzmir’e, Türkiye’ye o günleri anlatacağız’’ dedi! 

İnşallah …