Kültür ve Turizm Bakanımıza ve TBMM’ye

15 Ocak 1902, 117 yıl öncesi bugün, 15 Ocak 1929, 90 yıl öncesi bugün! 

1902’nin bugününde Nazım Hikmet Ran dünyaya gelmiş! 

15 Ocak 1929’da da, Martin Luther King dünyaya gelmiş! 

Birisi, memleketi için Kuvayı Milliye destanını yazacak kadar içi yanan, emperyalizme karşı ömür adayan, nihayetinde de memleketinden uzakta vasiyetinde, ‘’Beni Anadolu’da bir köy mezarlığına gömün’’ diyen, 3 Haziran 1963 yılında Moskova’da ölen Nazım Hikmet Ran! 

Diğeri ise, ABD’de yaşayan, Afrika kökenli, rengi kara bir papaz olup, inanların renginden dolayı ayrılmasına karşı çıkan ve nihayetinde de bir suikast sonucu, 4 Nisan 1968 yılında ölen Martin Luther King! 

Bizler, ikisini de önce kendi memleketleri kendi insanları için mücadeleleri, dolayısıyla da evrensel anlamda tüm insanlığa örnek olacak mücadeleleri ile tanıdık! 

Daha doğrusu filmlerden, tiyatrolardan, kitaplardan tanıdık onları. 

Evet, zaman zaman bunlar ve bu gibi insanlarla ilgili suistimaller olmadı mı oldu elbette, lakin hiç bu dönemde olanlar kadar değildi! 

Neden mi bahsediyorum? 

Son zamanları gişeleri alt üst eden Müslüm filminden! 

Neden, Müslüm Gürses filmi bu tartışmaya girmeyeceğim! 

Mesele, “... ama hikayesi, ama acı bir hayat...”  gibilerle ifade ediliyorsa bu ülkede yaşı büyütülerek, daha mahkemesi bitmeden asılan insanlar oldu, bu ülkede anası babası cezaevi kapılarında çocuklarının yüzünü görmeyi beklerken, çocuğunun işkence altında öldüğünü öğrenen analar oldu, oldu, oldu... 

Asıl, bu filmin yapımcısına bir bakalım! 

Yapım Dijital Sanatlar, yani bugünlerde adını “mısırdan kâr” kavgasının taraflarından birisi olan Mars Dağıtım firmasının himayesinde bir şirket, zaten filmin dağıtım firması da Mars Dağıtım! 

Diyeceksiniz ki, ‘’Olur mu adamlar Ayla isminde tarihi bir film yaptılar” yaptılar, çünkü Mars Dağıtım firması Güney Kore firması! 

Film iyi bir gişe yaptı akabinde Müslüm filmiyle ikinci akıllı yatırım yapıldı, çünkü daha sağlığında konserlerinde kendini jiletleyen bir kitle hazırdı, aynen de öyle oldu, gişe rekorları kırıldı! 

Kendi tarzını ve kendi starlarını oluşturacağını anlayan Mars Dağıtım, kendisini tekelleştiren yol arkadaşlarını sırtından atmak istedi ve mısır kâr paylaşımından kavga başladı! 

Şimdilerde de öğreniyoruz ki, yapımcı firma güya hayırseverlik kisvesinde Müslüm’ün imitasyon eşyalarını açık artırmaya çıkarmış satıyor! 

İşin en acı tarafı da şu ki, bu mısır kar paylaşımı kavgasında kendini ortaya atan, kendini Nazım’ın misyonunun devamı olduğunu savunan ODTÜ oluyor! ODTÜ Sinema Topluluğu taraflardan birisine, salonlarının emrinde olduğu mesajını veriyor! 

Bakınız, bu işin ucu çok kötü yerlere gidiyor! 

Gün gelir bu ülke insanı ABD’de olduğu gibi, emperyalizmin vahşi silahı haline gelen endüstriyel sinemanın beyaz perdesindeki starların sümüklü mendilini, iç çamaşırını kapabilmek için birbirini çiğnemeye başlar! 

Tıpkı, Martin Luther King ’in torunlarına, ödül vermeye imtina eden OSCAR organizatörleri gibi! 

Bir ülke kültürünü sanatını, emperyalizmin vahşi silahı haline gelmiş endüstriyel sektörlere teslim etmemeli! 

Buradan, Kültür ve Turizm Bakanımız Sayın Mehmet Nuri Ersoy Bey’e ve TBMM’ye sesleniyorum, devlet bu kavganın tarafı olmamalıdır! 

Otuz küsur konservatuar ve güzel sanatlar fakültesi mezunu gençlerimiz var ve hemen hemen hepsi işsiz! Kültür ve sanat sektörünün istihdam, yapısal ve yasal sorunları dağ gibi! 

Devlet,  kültür ve sanatın her alanında bir reform yapmanın yollarını aramalıdır! 

Bugün 117 yaşında olan Nazım’ın mısralarıyla bitireyim sözlerimi. 

“Memleketim; Bedreddin, Sinan, Yunus Emre ve Sakarya, 

Kurşun kubbeler ve fabrika bacaları 

Benim o kendi kendimden bile gizleyerek 

Sarkık bitikleri altında gülen halkımın eseridir.”