Çakır ile başladım çünkü…

Bilenler bilir, maç kritiği yaparken hakemlerden hiç söz etmem. Bu derbi öncesi, hakem konusu maçın önüne derinden geçtiği için; kısaca değineceğim Galatasaray-Fenerbahçe karşılaşmasına saatler kala. Cüneyt Çakır’ı babasından dolayı (Serdar Çakır) iyi tanırım.  41 yaşının olgunluğu, özel işine ara vermenin rahatlığı ve Avrupa Klasmanında elit hakemler sınıfında yer almanın öz güveni ve de Süper Lig’de üst düzey deneyime sahip olmanın avantajlarıyla bu maça uygun görülmesini; gayet normal buluyorum. Üstelik Portekiz-İsveç ve Bursaspor-Osmanlıspor maçlarından da tam not almışken; neden eleştiri yağmuruna tutuluyor (spor medyası) özellikle de Erman tarafından. Futbolculuk (bizim zamanın topçusuydu) döneminden beri hep aynısın, hep de aynı kalacaksın. Biraz sus be kardeşim! Şimdiden belirteyim; maç bittiği zaman Cüneyt’ten söz etmeyeceğim. Eksisi bana ait, artısını Erman’a değil, futbolseverlere bırakıyorum… Hiç uzatmadan derbide önceden favori gösterilmez. Şartlar ve istatistiklerin çoğunluğu Galatasaray’ı gösteriyor ama kazananı 90 dakikanın bitimi gösterecek. Seyirci müthiş, bu ev sahibinin öncelikli avantajı tabi ki. Fenerbahçe, önde baskısına 8. dakika sonunda kilit vurdu Galatasaray’ın. Sonrasında orta alanda ölümüne mücadele gözlemledik. Tudor’un 3’lü savunmaya Serdar’ın sakatlanmasıyla son vermesi, Fernando’yu rahatlatırken gol sahasında Gomis’le iki fırsat buldu. Fenerbahçe oyunda dengeyi kurup hücuma yönelirken dakikalar 40 gösteriyordu. Neticesinde Janssen hem bu dakikada hem de 42’de takımını öne geçirebilirdi. İlk yarı özetine, “Golsüzlük en doğal skordu” deyip 2. yarıya yönelelim. En çok tribünlerin sessiz kalışına şaşırdım. Evet 49. Da Tolga’nın kafa şutu dışında bir tehlike yaratmadı Galatasaray ama itici güç değillerdi. Fenerbahçe’de 76 dakika bitimine kadar hücum alanında gözükmeyince, ortaya silik bir futbol görüntüsü çıktı. Belhanda’nın kırmızı görmesi, Aykut Kocaman’ın 2 gole dönük oyuncu alması, gol atma ibresini Fenerbahçe’ye döndürdü. Hayret, bu bölümde de o muhteşem taraftar desteği giderek düşerken, Tudor da Ahmet Çalık’ı oyuna alarak maçın berabere bitişinin işaretini veriyordu. Son söz:   Cüneyt Çakır için neler yazılacak merak içindeyim..